Płocka pielgrzymka uroczyście weszła na Jasną Górę

fot. pielgrzymka.comSobota, ostatni dzień naszego wędrowania, a wraz z nim najbardziej oczekiwany moment – wejścia na Jasną Górę i złożenia swoich intencji u stóp naszej Matki. Około 1300 pątników z diecezji płockiej, pielgrzymujących wspólnie przez 9 dni, cierpliwie znoszących wszelkie cierpienia i niewygody, w końcu dociera do celu. Mamy za sobą parę ciężkich dni: bóle nóg, zmęczenie, mało snu, chwilami bardzo nieprzychylna pogoda, jednak tu -  w Częstochowie wszystkie te trudności tracą swe znaczenie. Teraz mamy wyjątkową okazję osobiście ofiarować Pani Częstochowskiej swoje najgłębsze podziękowania i prośby.

Po godzinie 8 u tronu Pani Jasnogórskiej staje pierwsza z grup – granatowa na czele z naszym ks. Biskupem Piotrem Liberą, która z wysokości ołtarza zostaje uroczyście przywitana przez Przewodnika XXIX Pieszej Pielgrzymki z Płocka na Jasną Górę, ks. Jarka Tomaszewskiego. Tuż po niej pokłon naszej Matce oddały grupy miedziana i pomarańczowa. Jako czwarta na miejsce dotarła najliczniejsza w tym roku – grupa srebrna. Następnie swoje intencje, trudy, ale i wyrazy wdzięczności złożyli kolejno pielgrzymi grup: zielonej, złotej, żółtej, biało-czerwonej, białej, błękitnej i brązowej.

Dotarcie do Częstochowy ściska serca, wyciska łzy, rodzi dreszcze i wzrusza chyba każdego pątnika. Ponadto budzi w człowieku poczucie dobrze wykorzystanego czasu, radość z podjętego trudu i wyrzeczeń, satysfakcję wygranej z samym sobą, ze zmęczeniem oraz uczucie wszechobecnego dobra, którym przesiąknięci są nasi współtowarzysze drogi, jak i cała Jasna Góra.

Gdy ostatnia z grup stanęła już przed obliczem Matki, została chwila wolnego czasu na przygotowanie się do Mszy Św. zaplanowanej na godz. 9.00 Kazanie rozpoczęto od pozdrowień dla całego pielgrzymującego ludu. „Jesteśmy tutaj na Jasnej Górze po wielodniowym pielgrzymowaniu. Jesteśmy tu, by poznawać bardziej, głębiej miłość, tak jak to przeżyła ta, która przyjęła miłość aż po krzyż  i stała się źródłem, z którego wszyscy możemy czerpać. […] Pielgrzymowanie to dążenie do wybranego celu […] Pielgrzymowanie kończy się spotkaniem.”Spotkamy się z naszą Matką, więc  w rozważaniach nie zabrakło przedstawienia Maryi jako służebnicy i kobiety pełnej łaski, jako tej, którą Elżbieta nazwała: “Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana” (Łk 1,45). […]Nawiązując do naszej wędrówki ksiądz podkreślił jak ważne jest pielgrzymowanie w głąb ludzkiego serca, aby dostrzec piękno złożone w nas przez Boga.  Podkreślmy, że odkrycie piękna w sobie, jak i  w drugim człowieku jest jednym z owoców naszej pielgrzymiej drogi. […]

Eucharystia kończy się tak, jak dobiegła końca nasza XXIX Piesza Pielgrzymka. Pamiętajmy jednak: koniec jednego, oznacza początek czegoś nowego. Nie smućmy się więc wzdychając, że znów będzie trzeba czekać rok do następnego spotkania, lecz zastanówmy się jak wcielić w życie wszystkie ideały i wartości oraz wykorzystać i wciąż rozwijać duchowe owoce naszych rekolekcji w drodze. Pewnie jeszcze nieraz zatęsknimy za pielgrzymkową zupą, wspólnymi apelami na polach, Mszami w lasach, pielgrzymkowym repertuarem na trasie, a przede wszystkim harmonią, spokojem ducha, który myślę większość z nas odnajduje właśnie na szlaku oraz wspaniałym ludźmi, których mieliśmy szczęście poznać i wraz z nimi dzielić radości i trudy kolejnych dni. Dopóki każdy z nas zachowuje te wspomnienia w swoim sercu, dzieło pielgrzymki  jest wciąż żywe. Jako pielgrzymi jesteśmy stale w drodze, nawet siedząc w domach mamy szansę wewnętrznie zdążać do Matki poprzez naśladowanie jej postawy. Jestem niemal pewna, że pielgrzymka to właściwie nie tylko te wspaniałe wspólne 9 dni ofiarnego zdążania do Częstochowy, ale po prostu sposób życia, gdziekolwiek się jest.

Teraz pozostaje już tylko cieszyć się pobytem na Jasnej Górze, a gdy nadejdzie właściwy czas wrócić do naszych domów, byśmy napełnieni pogodą ducha i z nadzieją w sercu mogli stawać się wciąż odważniejszymi świadkami naszej wiary.

Agnieszka Szerszeń