Majowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki

Podczas majowego spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki rozmawialiśmy o książce Jose Carlosa Somozy "Klara i półmrok". W 2001 roku  Jose Carlos Somoza za "Klarę i półmrok"otrzymał Nagrodę Fernando Lara za najlepszą powieść historyczno-kryminalną.

Rok 2006. Artystycznym rynkiem rządzi kierunek zwany hiperdramatyzmem, w którym ludzie stają się dziełami sztuki. Żywe "płótna" można kupić, postawić w galerii lub we własnym salonie, sprzedać, wywieźć do innego kraju, poćwiartować i porzucić w Lasku Wiedeńskim. Właśnie tam zostaje odnaleziona martwa, czternastoletnia modelka, a zarazem zniszczony obraz Defloracja, autorstwa Bruno Van Tyscha. Rozpoczyna się podwójne śledztwo, prowadzone przez policję i towarzystwo ubezpieczeń dzieł sztuki.

Intrygujący thriller o silnym ładunku erotycznym zagłębia się w półmrok natury ludzkiej, docierając do pozornie nieprzekraczalnych granic.

„Jeżeli sztuka popadnie w konflikt z moralnością, wszystko się zawali. Czyżby Mistrz nie był w stanie tego zrozumieć? Są rzeczy ,które nie mogą... które nigdy nie powinny zmienić się w sztukę” Nie jest to książka, którą się czyta szybko, łatwo i przyjemnie. Zmusza do zastanowienia co jest sztuką jak daleko może posunąć się artysta w akcie tworzenia, czy człowiek jako materiał artystyczny jest tylko przedmiotem pozbawionym uczuć ,czy nadal żywą istotą, z której potrzebami i  odczuciami należy się liczyć.

To również metafora społeczeństwa, w którym życie i godność tanieją, gdy do głosu dochodzą pieniądze lub sława.